ΠΕΤΡΕΣ


Σε ποια νύχτα να σε ψάξω
σε ποιο φεγγάρι να τραγουδήσω
για τα μάτια σου;


Καράβι εσύ,
εγώ το κυπαρίσσι
και οι προσμονές
που αγρυπνούν κάτω από τα βλέφαρα.
Κρυώνω μακριά σου
και τραγουδώ
μόνο και μόνο για να υπάρχουν τα μάτια σου
στους ήχους της σιωπής.


Στα μάτια σου να ταξιδεύω
ως άνεμος του δειλινού
και να περνώ ανάμεσα από τις νοσταλγίες
της αγάπης,
μόνος εγώ,
τα μυστικά σου εξιχνιάζοντας...


Στο ατελείωτο μπλε
και στη συμφωνία του ήλιου ταξιδεύεις...
Τον ορίζοντα βάφεις με χρώματα ανεξίτηλα
και τραγουδάς...



Δε σε ταξίδεψα
κι αυτό το καλοκαίρι
στο απέραντο γαλάζιο.
Ούτε να σου μιλήσω με υακίνθους
στάθηκε βολετό.
Και τώρα με χρώματα της νύχτας
ζωγραφίζω ένα πρόσωπο στη βροχή
-αντίλογο στα χρυσά καράβια της φυγής σου.